Annemarie Kommeren 50 jaar muzikant bij Muziekvereniging Sint Caecilia

Dit jaar bestaat de muziekvereniging Sint Caecilia 95 jaar en dat wordt gevierd tijdens het komende voorjaarsconcert van 18 maart 2023 in Theater de Flint. In dit jaar zijn er ook een aantal jubilarissen, waaronder Annemarie Kommeren-de Grave. Zij is dit jaar 50 jaar lid van deze vereniging. Aan de vooravond van dit memorabele moment ontmoet ik Annemarie in het verenigingsgebouw ’t Driespan. Dit gebouw is voor haar een zeer vertrouwde omgeving, omdat zij minimaal tweemaal per week komt repeteren bij het Opleidingsorkest en het Fanfareorkest. Het gebouw wordt op dit moment grondig gerenoveerd en te midden hiervan sprak ik haar. Al gauw laat zij een aantal foto’s zien die haar zeer dierbaar zijn.

“Mama, dit wil ik”
Op een van die foto’s zien we haar toen zij 10 jaar oud was. Zij woonde toen met ouders en zus in het Brabantse Oisterwijk. In de tijd dat zij daar op de lagere school zat werd een jeugdharmonie opgericht en daar werden leden voor gevraagd. De harmonie liet via school brieven uitdelen aan alle leerlingen en toen Annemarie thuiskwam zei ze tegen haar moeder: “Mama, dit wil ik.” In eerste instantie klarinet spelen. Echter: haar pinken waren wat te kort en daarom koos zij voor de piston. Je ziet haar op de foto dit blaasinstrument bespelen.

Annemarie speelt de piston, 1968 (collectie Annemarie Kommeren-de Grave).

“Horen en luisteren is altijd aanwezig”
Tijdens het voortgezet onderwijs verhuisden haar ouders naar Amersfoort. Voor de 15-jarige Annemarie betekende dit een overgang van een dorpse Mavoschool naar een stadse scholengemeenschap Schothorst. Dat was in die jaren best moeilijk voor haar, omdat zij alles achter moest laten in Brabant. Na deze school stroomde zij door naar de HAVO. Daarna ging zij naar de PABO. Hierna ging zij werken in het onderwijs en dat heeft zij 40 jaar lang gedaan. Bij dit alles speelt muziek een belangrijke rol, zoals zij zelf zegt: “Horen en luisteren is altijd in heel mijn leven aanwezig”. Haar ouders hebben dat bij Annemarie en haar zus als het ware met de paplepel ingegeven. Haar vader speelde op de gitaar en haar moeder de ukelele. Daarbij werd altijd meegezongen door Annemarie, haar zus en ouders. Dit was vooral na de avondmaaltijd voor de afwas. Het repertoire was dan veelal country- Oostenrijkse-, Indische-, en Nederlandse liederen.

Muziek betekent vriendschap, verbondenheid, en waar je emotie in kwijt kunt
Annemarie vertelt daar het volgende over: “Ik en mijn zus Sigrid zijn lid geworden in het jaar dat de annexatie van Hoogland officieel een feit werd. Dit was eind 1973. In dat jaar hebben we ook niet de oude uniformen gedragen, maar kregen we gelijk de rode uniformen aangemeten.” Haar ouders vonden het na de verhuizing vanuit Oisterwijk fijn dat Annemarie bekend raakte met het dorpsleven van Hoogland. Toen zij bij de muziekvereniging kwam, speelde zij op de Chinese trompet. Deze blaasinstrumenten zijn toentertijd speciaal aangeschaft door Sint Caecilia, want in die tijd waren er geen nieuwe instrumenten meer. Later speelde Annemarie cornet en nu weer trompet.
De rode draad in Annemarie haar leven is de muziek en alles is daar rondom bij gekomen. Zo leerde zij haar man kennen en werden haar drie kinderen hier geboren. De muziek is voor haar altijd belangrijk. “Hoe je je ook voelt, verdrietig, blij, vrolijk, alles kun je in de muziek kwijt. Dit merk ik ook als ik met een serenade ga spelen of mee ga spelen tijdens de carnavalsoptocht.”

Foto genomen ter gelegenheid van Annemarie haar huwelijk in 1981. Haar “eigen” muziekvereniging Sint Caecilia bracht ter gelegenheid daarvan een serenade (collectie Annemarie Kommeren-de Grave).

Annemarie tijdens een carnavalsoptocht (collectie Annemarie Kommeren-de Grave).

“Ik voel mij het meest als Hooglander!”
Tot slot vragen we Annemarie wat het haar doet dat zij 50 jaar lid is van een 95-jarige muziekvereniging; dit zijn twee jubilea feesten. “Dit voelt voor mij als zeer fijn en bijzonder. Het is ook leuk. Het voelt daarentegen ook van ‘zit ik er al zo lang bij, want zo hoorde ik bij de jongeren en nu bij de ouderen’. Hiermee wordt het voor mij nog duidelijker dat de muziek als een rode draad door mijn leven loopt. Ik hoop dat ik dit nog jarenlang mag doen! Ik ben dan wel geboren in Amersfoort en opgegroeid in Brabant, maar ik voel mij het meest als Hooglander!”
We eindigen met een fotomoment bij het geborduurde wandkleed dat Annemarie erg aanspreekt. Zij heeft samen met diverse vrouwelijke leden dit in 1988 geborduurd bij gelegenheid van het 60 jaar bestaan van Sint Caecilia. Hier lezen we: ’n Goed muzikant is een vrolijke klant, brengt kunst en de leut in ’t vrije Hoogland.

Annemarie in ’t Driespan, met op de wand het borduurwerk uit 1988 (Foto: Gerard Hilhorst).

Tot besluit
Ga voor meer info en de kaartverkoop voor het voorjaarsconcert op 18 maart naar: https://sintcaecilia.nl/voorjaarsconcert/

Dit artikel is geschreven door Gerard Hilhorst in samenwerking met de Historische Kring Hoogland. Eindredactie is gedaan door Arie van den Heuvel